Sinds de oprichting van SOBZ zit Edwin van der Waal in het bestuur als secretaris, met als aandachtsgebied Duurzaamheid. Nu neemt hij afscheid. Hoe kijkt hij terug op de afgelopen jaren? En wat wenst hij de ondernemers en de bedrijventerreinen toe?
‘Het grote verschil met het oude Parkmanagement van De Ooijk is dat we nu én een budget hebben én een bestuur met een mandaat. We hadden toen wel plannen, maar zonder middelen kun je niet veel. Iedereen wil veilige en groene bedrijventerreinen, maar zoiets kost geld en dan wordt het lastiger. Nu worden we gefund vanuit de reclamebelasting die onze ondernemers aan de gemeente betalen en kunnen we alles van bovenaf organiseren. Dat maakt het ineens veel daadkrachtiger en slagvaardiger.
Om daar te komen ben ik destijds met de betrokken partijen om de tafel gaan zitten om – wat toen ging heten – SOBZ op te richten, naar voorbeeld van het Binnenstadsfonds. De bedrijven betalen automatisch via de reclamebelasting, dat haalt de vrijblijvendheid eraf. En doordat het veel bedrijven zijn, kun je ook echt iets betekenen. Die collectiviteit stond bij mij vanaf het begin boven aan mijn lijstje. Vervolgens heb je door die slagkracht direct toegang tot andere stakeholders, lees: overheden. De overheid trekt zich steeds meer terug, je moet als ondernemer meer zelf doen. Door een podium als SOBZ gaat dat op een heel natuurlijke manier. We zitten nu aan de tafels waar we horen te zitten als het om belangrijke thema’s als duurzaamheid en energie gaat, als individuele ondernemer kun je dat niet. Wel maak ik me zorgen over de slagvaardigheid van de overheid, ik hoop echt dat het ondernemersklimaat beter wordt.
Dat ik nu uit het bestuur ga is niet meer dan logisch. Van tevoren hebben we een rooster van aftreden gemaakt, vernieuwing is belangrijk, zo houden we het fris en creatief. Mijn opvolger wens ik toe dat hij of zij er net zoveel energie van krijgt als ik altijd heb gehad, en eraan bij kan dragen dat alle ondernemers zich steeds bewuster worden van de kracht van de collectiviteit. Je hebt elkaar nodig, als eenling kun je het verschil niet maken.’
